De briefopener van Silquert

 

verzakt in klei in rijke kwelder
bij de ruime vlakke gronden
lag stil verloren en verroest
het stalen mes van een oude schilder

de eerste opgaaf die hij schiep
met zijn zachte gouden handen
was een zee met woeste golven
waar een visser leven streed

maar des vissers trouwe eega
zag van duistere kleuren af

de tweede opgaaf die hij schiep
met zijn zachte gouden handen
betrof het scheppen van een dame
die haar tijd in pose verdeed

maar der dame trouwe eega
zag van lichte streken af

in twee werken afgewezen
de schilder zag de opgaaf aan
maar liet de laatst gekomen brief
verzegeld op de ezel staan

toen wierp de kunstenaar van Silquert
met één grove wilde zwaai
zijn vertrouwd en blinkend mes
naar het daar verglinsterend wad

dat bezwaarde zilte gronden
met vervlogen schildersdromen

 

De briefopener van Silquert