het zwijgen van de hovenier

gebogen over zijn oude schop
spelen zich oude zinnen af
muziek die in zijn hart opwelt
hij heeft de dagen afgeteld
sinds freule stand zijn liefje was

eens zong hij onder het hoge raam
in een aria haar mooie naam
die door adel was verkregen
vijf letters aaneen geregen

nu staat hij met zijn oude schop
zwijgzaam in de wintertuin
er spelen zich oude zinnen af
de vogels op de treurwilgkruin
fluiten hoe stand zijn liefde was