dwaallicht

bericht aan mijn moeder

gister zag ik lichtjes branden
vergelegen van mijn stee
maar zag in de bleke vlammen
geen gezicht naar mijn gemoed

na het wezenloze zwerven
stond ik weder voor mijn woonstee
en zag in de poortgewelven
een kleurig hart van eigen bloed

ooit sprak mij een wezen aan
uit flard moerassig zwaveldamp
zijn wezensarmen zwarte slat
beletten mij naar huis te gaan

verzonken in een niemandsland
lokte de grauwe waterkant
al borrelend stegen er bellen op
ik zag zijn vormeloze kop

en donker viel de avond in

in mijn stee brandde de haard
blauwe vlammen lichtten op
een helder beeld geheel verjaard
verscheen abrupt en stokte

verscholen in de achterkamer
onze oude goede grootvader
al ademend de stinkende dampen
had hij zo met het moeras te kampen

in de keuken boven de tobbe
stond onze grootmoe bedreven te schrobben
en haar tranen met stoom verweven
beroerden de venige gronden

zo stegen er boven de lagen
van stammen, bladeren en zaden
nevelen uit de aarde
in vochtige sferen op

toen brak er schrale droogte uit
de ijle grondmist droogde op
in de bovenlagen van het veen
knisperden takjes, laagwaardig gras

het blauwe licht dat toen verscheen
trok dolenden en dromers aan
zij trokken ijlings door ’t moeras
het was de dag dat jij verdween

en grootva voor tien jaren zweeg

het was donker en ik zocht
met mijn ogen naar de wegelen
waar dat wezen uit het zicht
zijn grip op mij verliezen mocht

maar het ongevormde trok
sterker dan verlichte paden
waar de horizon in zicht
waar geen schaduw te ontwaren

en ik bleef staren naar het water

de honden werden ingezet
de geur van jouw geliefde rok
geleidde tot het ingebed
moeras van ’t lage land

aan de donkere waterkant
vonden wij jouw rozenbroche
van zilver die ik je eenmaal schonk
toen je nog over rozen zong

————————————————

(Wordt vervolgd.)

Woordverklaring:

slat – slijk / slib / veenbagger / modder

wegelen – weggetjes / paadjes