de grondlegger en de dijkgraaf

hij sloot zich voor acht weken op
leefde ’s nachts en zonder licht
er borrelden fonteinen op
met een regenboog in zicht
trommelde hij de dijkgraaf op
en legde zijn verwaterd plan
opnieuw bevlogen aan hem uit

in die weken zonder licht
droomde hij van zijn fonteinen
sprankelend water hoge bogen
grootse vondsten vol gedachten
in zijn donkere watertoren
door de sluis langs waterwegen
over bruggen over dijken

hij dacht in sagen en in mythen
zelfs in sprookjes en met noten
beklonk hij nieuwe zwarte diepten
van de oude watergang
galmend over de kanalen
echo van zijn waterzang
klonk tijdloos in de ruimte door

in die oude watergang

————————————————

(Wordt vervolgd.)