Gedichten

aan sterren tot het ochtendgloren

als ze zin heeft loopt ze over

geef jij, beminde, mij geen kans

in stille verlaten kerken

nu kermend in de nevelen

wiegelied

ze waren niet aanspreekbaar noch keken zij naar mij

in voor- maar ook in tegenspoed als de kille noordenwind ons verdrinkt in stormvloed

zij rijmen met zijn klanken mee